Był on bowiem udostępniony szerokiej publiczności. Jednak wstęp do niego był możliwy dopiero od 1871 roku, ponieważ zasadzone w parku drzewa musiały urosnąć. Można tutaj było spotkać nie tylko niańki z dziećmi, ale również rzemieślników ochoczo spędzających czas z rodzinami. Projektantem parku był Jan Dobrowolski, który zrezygnował z nadania mu jednego stylu. Po 1916 roku zmieniono nazwę parku na Praski, a od 1998 roku zyskał on patronat Żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego.
Na budowę parku zgodę wydał car Aleksander III, a podyktowane to było koniecznością wydzielenia reprezentacyjnej przestrzeni, ponieważ w pobliżu ważnych miejsc – Dworca Petersburskiego i cerkwi – znajdowały się zrujnowane pozostałości po napoleońskich fortyfikacjach.
Na terenie parku wybudowano pod koniec XIX wieku drewniany dom, w którym funkcjonowała restauracja i mleczarnia. Zmieniał on swoje przeznaczenia, stając się zimą noclegownią dla ludzi bezdomnych. Na początku XX wieku swoją działalność w tym miejscu rozpoczął Teatr Praski. W parku znajdowały się cukiernie i kawiarenki. W części zachodniej ustawiono w 1937 roku wieżę spadochronową, z której skakać mogli śmiałkowie. Dzisiaj pozostały po niej już tylko zarastające zielenią fundamenty. Furorę wśród mieszkańców robił otwarty w 1930 roku Lunapark „Sto Pociech”. Wzmianka o nim pojawia się w utworze „Chodź na Pragę”, który przez wielu mieszkańców Pragi uznawany jest za nieformalny hymn praski. W 1938 roku na terenie Parku Praskiego postawiono popiersie Elizy Orzeszkowej, dłuta Henryka Kuny. Odnaleźć można również inne rzeźby, jak np. „Żyrafę” Władysława Dariusza Frycza.
Inną formą spędzania wolnego czasu było wylegiwanie się na piasku plaż i kąpiele w Wiśle. Była ona popularna szczególnie w latach 30. XX wieku. Największą popularnością przed wojną cieszyły się prywatne plaże Poniatówka i braci Kozłowskich. Bracia Kozłowscy umożliwiali kąpiel w strzeżonym kąpielisku – woda z Wisły przepływała przez duży, drewniany basen, który miał dno. Na plaży można było skorzystać m.in. ze strzelnicy, czytelni, zagrać w bilard czy udać się wieczorem na dansing. Głodni mogli się posilić w restauracji. Istniała również możliwość skorzystania z usług fryzjera.
Dofinansowanie zadania publicznego ze środków Ministerstwa Rozwoju i Technologii zgodnie z zawartą Umową nr III/16/P/63003/2820/21/DT.
Dofinansowanie zadania publicznego ze środków Ministerstwa Rozwoju i Technologii zgodnie z zawartą Umową nr III/16/P/63003/2820/21/DT.
